#چکیده_ای_از_زندگی_نامه_آیت_الله_شرعی
محمدعلی شرعی در اسفند ماه 1314 خورشیدی در داراب فارس به دنیا آمد، خانواده وی به خاطر عشق و علاقه به اهل بیت(ع) از محبوبیت خاصی در میان اهالی داراب برخوردار بود. پدرش مرحوم آیت‌الله شیخ غلامحسین شرعی شیرازی که از علمای بزرگ و مبارز آن نواحی محسوب می‌شد تحصیلات خود را در نجف ادامه داده بود و پس از بازگشت به ایران ابتدا در داراب و بعد از چندی در قم ساکن شد.
دوران تحصیل
آیت‌الله محمدعلی شرعی در پنج سالگی شروع به آموختن قرآن کرد و پس از آن گلستان سعدی و بخشی از کلیله و دمنه را نزد مرحوم شیخ علی انصاری دشتی فرا گرفت. با تشویق و ترغیب پدر دانشور خود تمام نصاب الصبیان و تهذیب المنطق را حفظ کرد و عموم مطالب صمدیه و الفیه را نیز به خاطر سپرد سپس سیوطی را نزد شیخ احمد زرندی و شیخ حسین مؤمن شیرازی فرا گرفت و بخشی از مغنی را نزد ربانی‌‌خراسانی که از شاگردان مبرز مرحوم ادیب نیشابوری بود و معانی و بیان را از آیت‌الله فشارکی آموخت. علاقه به ادبیات بویژه درک دقیق و درست از شعر و کاربرد آن در نشر مفاهیم مذهبی و اخلاقی موجب گرایش و بزرگداشت وی از هنر منظوم متعهد شد و در این رویکرد که تا هم اکنون باقی است باید تأثیر قریحه ادبی و علاقه و توجه پدر وی مرحوم آیت‌الله شیخ غلامحسین شرعی ـ را به شعر و فنون ادبی مؤثر دانست و لذا در تابستان برخی از سال‌ها که به مشهد مقدس می‌رفت و از محضر علمی و ادبی زنده یاد مرحوم ادیب نیشابوری بهره می‌برد.
این عالم وارسته در طی سالهای تحصیلی خود با بسیاری از شخصیت‌های علمی و سیاسی مراوده و دوستی داشت که از آن جمله می‌توان به حضرات آیات احمدی میانجی، سیدمهدی روحانی، راستی کاشانی، مظاهری اصفهانی، عندلیب شیرازی، شیخ حسین امراللهی و مرحوم آیت‌الله صدرالدین حائری شیرازی و برادر ایشان آیت‌الله محی الدین و نیز آیت‌الله مجدالدین محلاتی اشاره کرد.
فعالیت‌های علمی و فرهنگی
آیت‌الله محمدعلی شرعی از معدود دانشوران حوزوی است که عمر با برکت وی در نشر و گسترش معارف خاندان عصمت و طهارت و ارائه خدمات گوناگون فرهنگی، علمی، سیاسی و اجتماعی و تربیتی سپری شد. وی تدریس علوم حوزوی را از اولین سالهای طلبگی خود آغاز کرد و در این راه از تدریس هیچ درسی دریغ نورزید. سیوطی، مغنی، حاشیه ملاعبدالله، لمعه، معالم الاصول و اصول مظفر و… را به شیوة علمای سلف صالح تدریس و برای تربیت شاگردان و طلبه‌های فاضل، مبارز، با اخلاق ازانجام هیچ تلاشی رویگردان نبود.
از جمله فعالیت‌های این عالم بزرگوار در مدرسه رضویه افزون بر ارائه یک سیستم منظم آموزشی، برگزاری سلسله جلسات علمی و اعتقادی بود. آیت‌الله شرعی پس از آشنایی با مرحوم شهید مطهری در زندان ساواک به همراه تنی چند از فضلای حوزه توانست مقدمات حضور و تدریس ایشان را در قم و در مدرسه رضویه فراهم آورد.
آیت‌الله شرعی با توجه به لزوم ایجاد تشکیلات منسجم در حوزه‌های علمیه برای ارتقای وضعیت علمی و آموزشی طلاب و فراهم نمودن زمینه‌های لازم در مبارزه با رژیم طاغوت، مدیریت مدرسه رضویه را بر عهده گرفت و سالهای متمادی در آنجا به کار و تلاش پرداخت. در آن ایام جریانهای انحرافی وابسته به سیاست‌های فرهنگی غرب و وهابیت قصد داشت با نفوذ به حوزه‌های علمیه اذهان طلاب جوان را منحرف سازد تا بتواند از آنها در مقاصد گوناگون استفاده کند. این جریانها توسط برخی روحانی نمایان در مدرسه رضویه رخنه کرده بود. آیت‌الله شرعی با هوشیاری و اشراف کامل، به مبارزه غیر علنی با آنها پرداخت.
فعالیت‌های سیاسی
آیت‌الله محمدعلی شرعی را می‌توان یکی از چهره‌های سیاسی و فرهنگی معاصر دانست. جمع‌آوری مجموعه‌ای از خاطرات این دانشی مردنستوه می‌تواند بسیاری از زوایای سیاسی و اجتماعی دیروز و امروز ایران اسلامی را آشکار سازد. مبارزه مداوم وی بر علیه نظام طاغوت موجب شد تا در عاشورای سال 1342 که برای تبلیغ به مشهد اردهال رفته بود توسط ژاندارمری دستگیر شود.
آیت الله شرعی توانست با تهیه یک دستگاه چاپ و تکثیر، سخنرانی‌های مرحوم امام را در میان افراد انقلابی منتشر سازد که یکی از شاخص‌ترین این موارد چاپ و نشر سخنرانی مشهور حضرت امام (ره) در پانزدهم خرداد سال 42 است. پس از موضع‌گیری صریح امام خمینی(ره) در برابر کاپیتولاسیون، آیت‌الله شرعی با همکاری حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی اعلامیه آن مرجع نستوه را در اندک زمانی چاپ کرد و در کمترین زمان ممکن به صورت هماهنگ در سراسر کشور توزیع کرد.
با شروع انقلاب اسلامی ایران و هجرت امام خمینی (ره) از نجف به پاریس ارتباط تلفنی آیت‌الله شرعی با امام برقرار شد و وی مطالب و نقطه نظرات بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران را به وسیله یک شبکه گسترده و سرّی به کلیه علما و فضلای مبارز در سراسر کشور منتقل می‌کرد.
عده‌ای از مدرسین و فضلای حوزه علمیه قم در دوران استیلای رژیم طاغوت با هدف حمایت از مواضع سیاسی حضرت امام خمینی (ره) و نشر افکار و آثار آن قائد بزرگ به تأسیس جامعه مدرسین همت گماشتند. آیت‌الله شرعی در اولین سالهای تأسیس جامعه مدرسین به پیشنهاد و درخواست آیت‌الله ربانی شیرازی به عضویت آن درآمد.
