وظایف یک طلبه در حال حاضر براساس قرآن کریم
یک طلبه از جهت این که یک مسلمان است، تمام وظایف یک مسلمان را بر عهده دارد و باید انجام دهد، و از جهت این که طلبه است، وظایف ویژه‌ای بر عهده دارد.
1. تفقه در دین و دین‌شناسی؛ “…فَلَوْلاَ نَفَرَ مِن کُل‌ِّ فِرْقَة‌ٍ مِّنْهُم‌ْ طَـآغ‌فَة‌ٌ لِّیَتَفَقَّهُواْ فِی الدِّین…؛ (توبه،122) …چرا از هر گروهی از آنان، طایفه‌ای کوچ نمی‌کنند، تا در دین ]و معارف و احکام اسلام[ آگاهی یابند…
2. تبلیغ احکام و معارف اسلامی؛ “…وَ لِیُنذِرُواْ قَوْمَهُم‌ْ إِذَا رَجَعُوَّاْ إِلَیْهِم‌ْ لَعَلَّهُم‌ْ یَحْذَرُون‌َ ؛ (توبه،122)…و به هنگام بازگشت به سوی قوم خود، آنان را بیم دهند، شاید ]از مخالفت پروردگار[ بترسند و خودداری کنند.
3. شب زنده‌داری؛ از آن جا که مسئولیت یک طلبه سنگین است، باید برای به سر منزل رساندن این بار سنگین از شب زنده‌داری و نماز شب کمک بگیرد. از همین روست که خداوند به پیامبرش دستور می‌دهد:”یَـََّأَیُّهَا الْمُزَّمِّل # قُم‌ِ الَّیْل‌َ إِلآ قَلِیلاً # نِّصْفَه‌ُوَّ أَوِ انقُص‌ْ مِنْه‌ُ قَلِیلاً # أَوْ زِدْ عَلَیْه‌ِ وَ رَتِّل‌ِ الْقُرْءَان‌َ تَرْتِیلاً ؛(مزمل،1ـ4) ای جامه به خود پیچیده؛ شب را، جز کمی، بپا خیز، نیمی از شب را، یا کمی از آن کم کن، یا بر نصف آن بیفزا و قرآن را با دقت و تأمّل بخوان.”
4. آگاهی از مسائل سیاسی و پیدا کردن بینش سیاسی.
التماس دعا
با سلام
ارتقای معنوی و تهذیب نفس، وظیفه طلبگی طلبه محسوب نمیشود؛ بلکه رسالت انسانی اوست. طلبه پیش از آنکه طلبه باشد یک انسان است. هر انسانی در هر صنف اجتماعی که خدمت میکند وظیفه تلاش برای کسب کمال روحی را برعهده دارد. این امانت، به دوش انسان با وصف انسان نهاده شده نه به دوش انسان با وصف طلبه.
البته قابل انکار نیست که طلاب علوم دینی به جهت نسبتی که با دین خدا، دارند، در بعد تهذیب نفس و عمل به آموزههای شریعت، مسئولیت بیشتری پیدا میکنند. عالم بدون تهذیب مرغ پر شکسته ای است که به زودی اسیر گرگ و روباه میشود. امام صادق علیه سلام به یکی از یاوران و شیعیان نزدیک خود فرمودند:
الحَسَنُ مِن کلِّ أَحَدٍ حَسَنٌ وَ مِنک أَحسَن، لِمَکانِک مِنّا. وَ القَبیحُ مِن کلِّ أَحَدٍ قَبیحٌ وَ مِنک أَقبَح، لِمَکانِک مِنّا[1].
کار خوب، از هر کس خوب است. اما از تو خوبتر است. به جهت نسبتی که با ما داری. کار بد، از هر کس بد است و از تو بدتر. به جهت نسبتی که با ما داری.
[1]. بحارالانوار ج 47، ص 349 و شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج 18، ص 205.