#محض_یار
#فرازهایی_از_نعمات_عطا_شده_به_اولیای_الهی_ع_در_دعای_ندبه
#فراز_دوم
امام صادق علیه السلام میفرمایند ﴿الَّذِینَ اسْتَخْلَصْتَهُمْ لِنَفْسِکَ وَ دِینِکَ﴾ خدایا تو برای اینکه اولیائت را در جریان مهدویت قرار دهی، آنها را خالص کردی، ﴿اسْتَخْلَصْتَهُمْ﴾ صرفاً به این معنی نیست که خودشان آدمهای با اخلاصی بودند و یا سعی کردند آدمهای خوبی باشند، حضرت میفرماید ﴿الَّذِینَ اسْتَخْلَصْتَهُمْ﴾ یعنی خودشان نمیدانستند چگونه خالص شوند، تو اینها را برای خودت و دینت خالص کردی، چون آنهایی که در صدر مهدیون، مهدویون و دین خداوند قرار دارند باید بسیار خالص شده باشند.
درباره این استخلاص خداوند میفرمایند: ما ابراهیم علیه السلام و اسحاق علیه السلام و یعقوب علیه السلام را به گونهای خالص کردیم که از همه جا فارق شوند و صد در صد توجه آنها به الدار باشد.
الدار کجاست؟ الدار اشاره به دارالسلام، یعنی ظهور مولایمان امام زمان عجل الله تعالی فرجه دارد.
حضرت در مورد اولیای خالص شده میفرماید ﴿إِذِ اخْتَرْتَ لَهُمْ جَزِیلَ مَا عِنْدَکَ مِنَ النَّعِیمِ الْمُقِیمِ﴾ خدایا تو عالیترین نعمت های مقیم را در اختیار اینها قراردادی، نعمت هایی که انقضایی ندارند و از بین نمیروند.
چه زمانی این نعمات به اولیاء الهی عطا شد؟ حضرت میفرمایند ﴿بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَیْهِمُ الزُّهْدَ فِی دَرَجَاتِ هَذِهِ الدُّنْیَا الدَّنِیَّهِ وَ زُخْرُفِهَا وَ زِبْرِجِهَا فَشَرَطُوا لَکَ ذَلِکَ﴾ وقتی که خداوند برای اولیائش شرط میگذارد که در دنیا بیمیل باشند، معلوم است که این موضوعات شرایط دنیایی نیست. لذا در روایات امام باقر علیه السلام میفرمایند که این شرط و میثاقی که خداوند از اولیاء الهی گرفت، در عالم ذر بود.
خداوند در عالم ذر (ذر در عالم برزخ قرار دارد، قبل از اینکه بخواهد اولیائش را به دنیا بفرستد، آنها را با ماجرای مهدویت آشنا کرد و از آنها پیمان گرفت که وقتی به دنیا رفتند، برای برپایی دین و انتقام از دشمنانش که توسط مهدی عجل الله تعالی فرجه واقع میشود، تلاش کنند.
از آنها پیمان گرفت که باید برای مهدی عجل الله تعالی فرجه زندگی و تمام عمرشان را برای ایشان سپری کنند. از آنها پیمان گرفت که نسبت به زخرف دنیا و ذخایرش بی میل و اوج زهد را داشته باشند، در این فراز زهد به معنای بی رغبتی است، نه استفاده نکردن.
فرازهایی از نعمات عطا شده به اولیای الهی(ع) در دعای ندبه