#محض_یار
#فرازهایی_از_نعمات_عطا_شده_به_اولیای_الهی_ع_در_دعای_ندبه
#فراز_سوم
امام صادق علیه السلام ﴿فَقَبِلْتَهُمْ وَ قَرَّبْتَهُمْ﴾ را اثر دیگر عمل به شرط زهد مطرح میکنند. حضرت میفرمایند خدایا، اولیائت به دنیا بی میل بودند و به شرطی که تو برای آنها مقرر نمودی وفا کردند، نعمات خاصه ات را در دنیا به آنها عطا و اولیائت را قبول کردی، اما این سوال به وجود میآید نسبت به چه موضوعی خداوند آنها را قبول کرد؟
به این دلیل که وارد جریان مهدویت شوند و ببینند که هر چیزی در این دعا مطرح میشود مربوط به جریان مهدویت است و کسانی حق ورود به این جریان را دارند که برای حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه خالص شده باشند.
اولیای الهی مطرح شده در این دعا رسولان اولوالعزم هستند، خداوند وقتی میخواهد جریان مهدویت را شروع کند از بهترین و خالصترین بنده هایش که رسولان اولوالعزم باشند شروع میکند. امام باقر علیه السلام درباره ی اینکه چرا نام این رسولان اولوالعزم شد میفرمایند: در میثاق عالم ذر که برای حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه گرفته شد، پنج نفر عزمشان نسبت به ماجرای مهدویت بیشتر بود و خداوند فرمود که من شما را اولوالعزم، یعنی صاحبان عزم در ماجرای مهدویت و حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه قرار دادم.[9]
حضرت میفرمایند ﴿فَقَبِلْتَهُمْ﴾ یعنی اولیائت را مقربشان کردی. این قرب چگونه اتفاق میافتد و نسبت به چه کسی است؟ قرب یعنی کم کردن فاصله، قرب یعنی اولیای الهی خودشان را با امام زمان عجل الله تعالی فرجه نزدیک کنند تا خداوند آنها را برای جریان مهدویت به خدمت بگیرد.
ما علت ارسال انبیا و رسولان را هدایت مردم میدانیم، اما امام صادق علیه السلام علت ارسال رسولان را در دعای ندبه هدایت مردم به ماجرای مهدویت معرفی میکنند. آن چیزی که انبیا قصد داشتند ابتدا خودشان وارد و بعد امت هایشان را با آن آشنا و دعوت کنند، جریان مهدویت بود.
فرازهایی از نعمات عطا شده به اولیای الهی(ع) در دعای ندبه