#محض_یار
#فرازهایی_از_نعمات_عطا_شده_به_اولیای_الهی_ع_در_دعای_ندبه
#فراز_چهارم
امام صادق علیه السلام در ادامه ی جریان مهدویت میفرمایند ﴿وَ قَدَّمْتَ لَهُمُ الذِّکْرَ الْعَلِیَّ وَ الثَّنَاءَ الْجَلِیَا﴾ خدایا تو برای رسولانت عالیترین محضریت و گویاترین تعریف را مقدم کردی. یعنی خداوند اولین کسانی را که با ماجرای مهدویت آشنا و عالیترین تبیین ها را برایشان مقرر کرد، اولیای الهی بودند که در رأس شان رسولان اوالوالعزم قرار داشتند.
در عبارت بعدی حضرت میفرمایند ﴿وَ أَهْبَطْتَ عَلَیْهِمْ مَلائِکَتَکَ﴾ و تو به خاطر جریان مهدویت ملائکه خودت رو بر آنها هبوط دادی و پایین فرستادی، به همین دلیل در جریان با وحیت به آنها کرامت بخشیدی.
حال با توجه به مطالب ذکر شده متوجه میشویم که چرا امام صادق علیه السلام در فراز ابتدایی فرمودند ﴿اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى مَا جَرَى بِهِ قَضَاؤُکَ فِی أَوْلِیائِکَ﴾.
حضرت صادق علیه السلام به جای اینکه بخواهند در دعای ندبه درخواست و یا شکایتی را به درگاه الهی داشته باشند، جریانی را مطرح میکنند که غیر از زاویه تاریخی است، بلکه نگاهشان به نظام بشری است که افراد یک به یک پشت سر هم برای برنامه ای که همچون رودخانه به سمت هدفی خاص جریان دارد و به اقیانوس مهدویت منتهی میشود، تشریف آوردند.
فرازهایی از نعمات عطا شده به اولیای الهی(ع) در دعای ندبه